Rachmaninov, die zich enkel in zijn jeugd aan het strijkkwartet waagde, liet ons twee onvoltooide partituren na waarin de invloeden van Tsjaikovski en Borodin nog erg merkbaar zijn. Gezien zijn beheersing van de polyfonie en de melodische vindingrijkheid in deze korte stukken is het echt te betreuren dat hij dit genre uiteindelijk links liet liggen.