Rachmaninovs oeuvre voor piano is resoluut postromantisch van stijl. Het bestaat voornamelijk uit zeer virtuoze stukken, waarvan de sombere en gekwelde inspiratie diep getekend is door het Slavische en melancholische temperament van de componist. Zijn Tweede Sonate vormt daarop geen uitzondering. Ze werd gecomponeerd in 1913, maar Rachmaninov herwerkte ze volledig in 1931, waardoor hij ons twee zeer verschillende versies naliet. Welke versie men ook verkiest, het blijft een werk met rijke texturen en echo's van een getranscendeerde droefheid, die van de uitvoerder zowel meesterschap als stijlvastheid en totale toewijding vergt.