De Acht Stücke van Bruch, in 1911 gecomponeerd voor zijn zoon, die aan de drempel van zijn carrière als klarinettist stond, zijn echte kamertrio's: kort, lyrisch en hartstochtelijk. Ze herinneren onvermijdelijk aan Brahms, maar ook aan Schumann, Schubert en Beethoven, in de zuivere Duitse romantische traditie.