Zoltán Kodály was voor Hongarije wat Vaughan Williams was voor het Verenigd Koninkrijk: de grote nationale componist die door zijn creatief gebruik van volksmuziek de maatstaven stelde waarmee de Hongaarse muziek van de 20ste eeuw moet worden beoordeeld. Zijn Sonate voor cello solo (1915) is verrassend, vurig en strijdlustig en geldt in dit veeleisende genre als een van de allerbelangrijkste werken sinds de cellosuites van Bach. Ook nu nog is deze sonate een van zijn bekendste werken.