Begin 1891, nadat hij een jaar eerder het einde van zijn carrière als componist had aangekondigd, ontdekte Brahms het spel van de klarinettist Richard Mühlfeld. Hij liet zich verleiden en componeerde vier ultieme kamermuziekwerken met klarinet: een trio, een kwintet en twee sonates. Stuk voor stuk behoren ze tot de sleutelwerken van het klarinetrepertoire, maar ook tot de belangrijkste werken van Brahms zelf. De muziek is zacht, melancholisch en warm nostalgisch en benut perfect alle eigenschappen van de klarinet.