Sébastien Walnier is eerste cellist bij het Symfonieorkest van de Munt (Brussel).Op jonge leeftijd begeeft hij zich op het pad van de kamermuziek. Omdat die passie alsmaar groter wordt, krijgt hij de kans om te werken met grote namen van de internationale muziekscène, zoals Roland Pidoux, Jean-Claude Pennetier, Lorenzo Gatto, Daniel Blümenthal, Jean-Claude Vanden Eyden, Liviu Prunaru en Boris Belkin.Aangezien zijn voorkeur uitgaat naar het pianotrio, richt hij in 2004 het Trio Talweg op, waarmee hij tien jaar lang op de festivalpodia te horen is.Sébastien Walnier is altijd op zoek naar nieuwe ervaringen. Zo voelt hij zich aangetrokken tot het hedendaagse repertoire en deelt hij de muziekscène met contrabassist-componist André Klenes, met wie hij al vier cd's opnam. Daarnaast startte hij met gitarist Jeanfrançois Prins de jazzfusiongroep Blade Runner, waarin ook Vincent Bruyninckx, Bart Denolf en Bruno Castellucci actief zijn. Tot slot vormde hij een trio met pianist Charles Loos en gitarist Jeanfrançois Prins.Sébastien Walnier startte cellostudies op zeer jonge leeftijd, in de klas van Laurent Chantraine. Op 13-jarige leeftijd reeds behaalde hij de eerste prijs aan het Conservatoire Royal de Liège (België). Vier jaar later behaalde hij er het hoger diploma cello (bij Maryse Douin) en het hoger diploma kamermuziek (bij Cécile Evrard). Van 2001 tot 2008 doceerde hij kamermuziek in datzelfde conservatorium. Hij vervolmaakte zich bij Edmond Carlier, een leerling van André Navarra, maar het is zijn ontmoeting met Roland Pidoux aan het CNSM de Paris die een beslissende etappe in zijn ontwikkeling inluidde. Tot slot genoot hij nog het onderricht van Daria Hovora en Michaël Hentz.Als solist en kamermuzikant concerteert Sébastien Walnier in de meest diverse contexten en diverse bezettingen, onder meer een duo met Alexander Gurning (piano) en een strijktrio met cellist Lorenzo Gatto en altviolist Diederik Suys.Sébastien Walnier ontving in 2012 de Prix du Musicien de l'année van de Union de la Presse Musicale Belge. Hij bespeelt een cello van Giovanni Grancino uit 1699, die hem door een privémecenas in bruikleen is gegeven.
