De Lingua Franca is het Esperanto van de renaissance. Het is een gemengde taal die haar woorden ontleent aan meer dan een dozijn andere talen en die van de middeleeuwen tot de 19de eeuw in het hele Middellandse Zeegebied werd gesproken. Het is thans een symbool van communicatie geworden. Muziek als communicatiemiddel tussen uitvoerder en luisteraar ligt de leden van het ensemble Lingua Franca bijzonder na aan het hart. Voor hen vormt het idee van Carl Philipp Emanuel Bach dat "een musicus nooit kan ontroeren zonder zelf ontroerd te zijn" de aanzet voor de musicus om niet alleen zelf ontroerd te zijn, maar ook en vooral deze emotie over te brengen. Niet als een advocaat die een performance geeft, maar als een mens die zijn sensaties, zijn passies, zijn ‘affecten' wil delen, zodat, in tegenstelling tot steriele opgenomen versies, elk concert een ‘happening' wordt, een uniek moment. Het ensemble Lingua Franca werd in 2009 opgericht door Benoît Laurent met als doel muziek voor hobo en hobo-ensemble uit de periode van 1670-1770, de gouden eeuw van dit repertoire, te herontdekken. In de loop der jaren heeft Lingua Franca ook het Duitse en Italiaanse repertoire van de late 17de en de 18de eeuw verkend. De leden van het ensemble zijn allen specialisten in het spelen op historische instrumenten en treden op met internationaal gerenommeerde ensembles en orkesten.
