Het consort van viola da gamba's La Chimera werd in 2001 opgericht door Sabina Colonna Preti en heeft zich verder ontwikkeld sinds zijn ontmoeting met Eduardo Egüez. Het is een formatie met een variabele bezetting dat de oude en de moderne wereld samenbrengt. Onder de vele prestaties van het consort vermelden we Buenos Aires Madrigal (Italiaanse madrigalen uit de 17de eeuw en Argentijnse tango's), dat op cd werd opgenomen, Tonos y Tonadas dat de Spaanse barok met hedendaagse Latijns-Amerikaanse folklore vermengt, de cd La Voce di Orfeo, dat ontstond rond de figuur van de tenor Francesco Rasi aan wie Monteverdi de rol van Orpheus toevertrouwde, en Odisea Negra, dat muziek van Afrikaanse griots combineert met oude muziek uit Cuba en Peru en hedendaagse folklore uit Midden-Amerika. Het Zuid-Amerikaanse barokrepertoire is ook sterk vertegenwoordigd, met programma's als Splendeurs mexicaines en El Cancionerio Musical de Gaspar Fernandez die het publiek enthousiast heeft onthaald.
Het programma Misa de Indios - Misa Criolla uit 2014 vierde het vijftigjarige jubileum van de première van de beroemde mis van de Argentijnse componist Ramirez; ook werken uit de Zuid-Amerikaanse koloniale barokperiode en composities van Eduardo Egüez kwamen aan bod. Dit project werd opgenomen door het Franse label La Música en was een fenomenaal succes, met meer dan 100 concerten in Europa en meer dan 10.000 verkochte platen. Het album Gracias a la Vida (2018), vernoemd naar het bekende lied van Violeta Parra, verkent zowel de barokmuziek van de jezuïetenmissies als de Zuid-Amerikaanse folklore; Fuga y Misterio (2020), met medewerking van de Italiaanse percussionist Simone Rubino, zet het contrapunt van Bach en Piazzola tegenover elkaar. Het album Dowland, Lachrimae (2021) legt samen met tenor Zachary Wilder de nadruk op het enige consort van viola da gamba's in een puur barok programma dat gewijd is aan de Lachrimae van John Dowland. In 2022 verscheen Iguazú dat oude en moderne muziek uit Zuid-Brazilië, Paraguay en Argentinië verkent; het vormt het laatste deel van het drieluik dat La Chimera aan Zuid-Amerikaanse muziek wijdde.
